بررسی ترمیم های دائمی سرامیکی هیبریدی و مزایا و معایب آن

اگرچه گنجاندن مواد سرامیکی هیبریدی پرینت سه بعدی در تعریف ADA از "سرامیک" علاقه به این مواد را افزایش داده است، بسیاری از دندانپزشکان از کاربردهای پرینت سه بعدی در دندانپزشکی، به ویژه تولید ترمیم های دائمی، بی اطلاع هستند.

این مقاله ویژگی‌های مکانیکی و فیزیکی مواد مختلف ترمیمی را مقایسه می‌کند، به مزایا و معایب ماشین‌کاری و پرینت سه ‌بعدی نگاه می‌کند، ارتباط بین محتوای پرکننده و مدول الاستیک را بررسی می‌کند، و شواهدی را به نفع مواد پرینت سه ‌بعدی برای ترمیم‌های طولانی‌مدت ارائه می‌دهد.

معمولاً مشخص است که ماشینکاری تاج از سرامیک های سنتی دارای معایبی است. با این حال، سرامیک های هیبریدی پرینت سه بعدی ممکن است مزایایی مانند تناسب بهتر و دقت اکلوزال، مهربانی پوشیدن، جذب استرس یا انعطاف پذیری، اندازه شکاف کوچکتر، هزینه کمتر، ضایعات کمتر و موارد دیگر داشته باشند.

ماشینکاری در مقابل چاپ

به طور کلی، صنعت باید چاپ سه بعدی و ماشینکاری را از نظر ابزار و مواد مقایسه کند. مزایا و معایب هر کدام با توجه به پیشرفت‌های اخیر و آینده چیست؟ اثربخشی سرامیک های آسیاب شده توسط شواهدی که بیش از 30 سال را در بر می گیرد، پشتیبانی می شود.

نشان داده شده است که ماشین کاری باعث ترمیم هایی می شود که دقیق، بادوام و عموماً مناسب هستند. رایج ترین سرامیک های مورد استفاده در ترمیم های ماشینی عبارتند از: شیشه-سرامیک، مواد زیرکونیا و پرسلن فلدسپاتیک. بلوک های فرز متراکم و تمام کانتور قادر به تولید ترمیم هایی هستند که تقریباً بدون منافذ هستند. با وجود اینکه زیرکونیا محبوب ترین ماده ترمیم کننده ثابت غیرمستقیم است، اکنون کالایی با طیف وسیعی از کاربردها برای بلوک هایی است که ظاهراً ترکیبات مشابهی دارند.

با وجود اینکه زیرکونیا محبوب ترین ماده ترمیم کننده ثابت غیرمستقیم است، اکنون کالایی با طیف وسیعی از کاربردها برای بلوک هایی است که ظاهراً ترکیبات مشابهی دارند. علاوه بر این، عدم دقت در تکمیل، روش های پخت معیوب و پردازش ناکافی توسط سازنده می تواند دقت، دوام و استحکام ترمیم های زیرکونیایی را تضعیف کند.

علاوه بر احتمال خطاهای پردازش و بی نظمی های بلوک، ماشینکاری منجر به ضایعات قابل توجه مواد می شود. علاوه بر این، فرز بیش از حد که به حداقل قطر فرز و تکنیک های آماده سازی دندان متصل است ممکن است دقت ترمیم های آسیاب شده را مختل کند. از سوی دیگر، نشان داده شده است که تناسب ترمیم‌های پلیمری چاپ شده اغلب بهتر از تناسب ترمیم‌های ماشین‌کاری شده است و به خوبی در محدوده‌های قابل قبول قرار می‌گیرد. استفاده از پرینت سه بعدی به جای ماشینکاری و سایر روش های تولید مرسوم به سرعت در حال رشد است. بیشتر پرینترهای سه بعدی از ماده ای مبتنی بر مونومرها استفاده می کنند که در لایه ها پخت می شوند. SLA، DLP، LCD و CLIP برخی از فناوری های موجود در چاپ سه بعدی هستند. حفظ مواد که ممکن است دوباره استفاده شوند یکی از مزایای پرینت سه بعدی است. ویژگی های مکانیکی و دقت محصولات پرینت سه بعدی تحت تأثیر نوع مواد، تکنیک چاپ و روش پس از پخت به کار گرفته شده است. اکثر موادی که تا همین اواخر در پرینت سه بعدی استفاده می شد، مونومرهای پر نشده بودند، مانند مواردی که در ترمیم های موقت و پایه های دندان مصنوعی استفاده می شد. به منظور افزایش کیفیت مکانیکی و فیزیکی خود و امکان چاپ ترمیم های دائمی، چندین رزین چاپ اخیراً تولید شده با مواد شیشه ای و سرامیکی بسته بندی می شوند. سازگاری با پوشیدن یکی از مزایای استفاده از مواد پرینت سه بعدی برای تاج های دائمی است.

مشخصات فیزیکی

درک ویژگی های هر ماده جدید و ایجاد معیارهای انتخاب بالینی بسیار مهم است. به دلیل تلقین آنها، دندانپزشکان اغلب استحکام مواد را به عنوان مهمترین عاملی که باید در تصمیم گیری در مورد استفاده بالینی از آن در نظر بگیرند، در نظر می گیرند. از سوی دیگر، اگر فقط از نظر استحکام ارزیابی شود، ساختار طبیعی دندان به عنوان یک ماده روکش کاملاً نامناسب به نظر می رسد. کمپلکس ترکیبی مینا و عاج دارای استحکام خمشی سه نقطه ای فقط 45-125 مگاپاسکال است. اگر دندانپزشکان استفاده از مواد ترمیم کننده را منحصراً بر اساس استحکام آنها ارزیابی کنند، تمام دندان ها را کشیده و آنها را با ترمیم های زیرکونیایی جایگزین می کنند.

 توسط ایمپلنت زیرکونیا با استحکام خمشی بین 900 مگاپاسکال تا 1200 مگاپاسکال، قوی‌ترین ماده در جهان محسوب می‌شود. قابل توجه است در مورد مسائل جداشدگی، سری پولیش MR.BUR بهترین کارایی برش را با حداقل تهاجم بر روی مینای دندان ارائه می دهد، بنابراین به سطح دندان بیمار آسیبی نمی رساند.

از سوی دیگر، رزین‌های کامپوزیت معمولاً چقرمگی خوب، براده‌گیری کم، سهولت تنظیم و مهربانی از خود نشان می‌دهند. اما ممکن است فرسوده شوند، تغییر رنگ دهند یا بسیار انعطاف پذیر شوند. برای به دست آوردن حداقل ضخامت ترمیم با ظرفیت تحمل بار کافی، حداقل پارامترهای کاهش دندان تنظیم شده است. ظرفیت تحمل بار بسته به نوع و ضخامت مواد متفاوت است.

از آنجا که ترمیم های مبتنی بر پلیمر انعطاف پذیر هستند، ممکن است بتوانند بارهای بیشتری را نسبت به سایر مواد تحمل کنند. این باعث می شود که آنها انتخاب خوبی برای کاربردهای پروتز با ایمپلنت باشند، به خصوص در مواردی که انتقال استرس به استخوان نگران کننده است. به یک معنا، این مواد حتی می توانند به عنوان نوعی ضربه گیر عمل کنند. مواد مبتنی بر پلیمر ممکن است به حداقل ضخامتی نیاز داشته باشند که بسیار کمتر از ضخامت مواد سرامیکی سنتی قابل مقایسه باشد. علاوه بر این، از آنجایی که ترمیم‌های مبتنی بر پلیمر شفاف‌تر هستند و می‌توانند بیشتر رنگ دندان‌های اطراف را تقلید کنند، ممکن است در مجموع نتایج زیبایی‌شناختی بهتری ایجاد کنند.

موادی که اکنون به عنوان "سرامیک هیبریدی" برای چاپ و ماشین‌کاری طبقه‌بندی می‌شوند، رزین‌های کامپوزیتی هستند که با افزودن پرکننده‌های شیشه یا سرامیکی متمایز تغییر یافته‌اند. برای اینکه یک ماده به این شکل در نظر گرفته شود، باید محتوای پرکننده بالایی داشته باشد و ترکیب محتوای پرکننده برای اثربخشی ترمیم های مبتنی بر پلیمر بسیار مهم است. تمام ویژگی‌های مکانیکی و فیزیکی مواد سرامیکی هیبریدی، مانند استحکام باند، چقرمگی، مدول الاستیک، مقاومت در برابر سایش، ثبات رنگ، قابلیت پرداخت و حفظ براقیت، می‌تواند تحت تأثیر محتوای پرکننده باشد. نسبت وزن یا حجم پرکننده ممکن است برای تعیین کمیت آن استفاده شود. از آنجایی که پرکننده‌ها وزن مولکولی بالاتری نسبت به پلیمرها دارند، دریافت وزن بالا ساده‌تر است. برای ترمیم های تک واحدی، مواد چاپ سه بعدی باید ویژگی هایی داشته باشند که حداقل با رزین های کامپوزیت مستقیم پر شده و رزین های کامپوزیت قابل ماشین کاری قابل مقایسه باشد.

شواهد برای مواد چاپی

بسیاری از مواد پرینت سه بعدی جدید دسترسی به داده های محدودی دارند. با توجه به ادبیات، مقادیر محتوای پرکننده چندین مورد از این مواد از 30٪ تا 50٪ است که توسط سازندگان اعلام شده است. با فرض اینکه این درصد وزنی است، بسیاری از این مواد ممکن است استانداردهای ADA را برآورده نکنند. پرداخت سطح و میزان سایش دو جنبه دیگر است که باید هنگام ارزیابی مواد جدید تاج پرینت سه بعدی در نظر گرفته شود. پوشش سطح ترمیم ممکن است بر چسبندگی باکتری ها و ثبات رنگ تأثیر بگذارد. یک سطح رزین کامپوزیت خشن، به ویژه، ممکن است باعث ایجاد پلاک و زوال مکرر شود. اگر نتوان به یک سطح بسیار صیقلی و صاف دست یافت، رنگ‌آمیزی نیز افزایش می‌یابد.

ثبات رنگ مواد سرامیکی هیبریدی تا حدی به پولیش سطحی متصل است، اما همچنین می تواند به شدت تحت تأثیر پیوند شیمیایی بین پرکننده و پلیمر اطراف قرار گیرد. اگر پیوند پایدار نباشد، شکاف‌هایی بین ماتریس پلیمری و پرکننده در طول زمان ایجاد می‌شود که به مایعات اجازه می‌دهد به داخل ماده نفوذ کرده و باعث تغییر رنگ، سایش بیش از حد و شکستگی ترمیم شوند. اطلاعات بسیار کمی در مورد میزان سایش مواد سرامیکی هیبریدی موجود است. یک مطالعه نشان داد که سایش حجمی مواد سرامیکی هیبریدی از 0.012 میلی‌متر مکعب تا 0.019 میلی‌متر مکعب بسته به ترکیب آن‌ها پس از 400000 چرخه سایش در تستر سایش آزمایشگاهی دانشگاه آلاباما در بیرمنگام متغیر بود.

در نتیجه، تولیدکنندگان متعهد به ایجاد کالاهای جدیدی هستند که به نفع بیماران ما باشد، با این حال بسیاری از مواد جدید تنوع قابل توجهی را در ترکیب و کیفیت خود نشان می دهند. مواد سرامیکی هیبریدی مبتنی بر پلیمر، مزایای مختلفی را برای ساخت ترمیم های دائمی، از واحدهای تک واحدی گرفته تا کاربردهای allon-X ارائه می دهند. با این حال، این بر عهده پزشکان است که این مواد جدید را به دقت بررسی کنند تا تصمیمات آگاهانه ای در مورد چگونگی، مکان و حتی اینکه آیا آنها باید از نظر بالینی استفاده شوند، اتخاذ کنند.

برای مشاهده اطلاعات نرم افزار دندانسازی سایاهو (تنها نرم افزار یکپارچه دندانسازی در ایران) اینجا کلیک کنید.