یکپارچه‌سازی سیستم‌ها

یکپارچه‌سازی سیستم‌ها
یکپارچه‌سازی سیستم، قرار دادن مؤلفه‌های مختلف مستقل در کنار هم برای کار به‌عنوان یک سیستم کلی است. اگر سازمان به‌جای چندین سیستم فرعی مختلف (سیستم جزیره‌ای)، آن‌ها را به یک سیستم واحد، بدون از دست دادن اطلاعات ارزشمند، متصل کند،ممکن است در حذف رقبا نیز موفق باشد. نه تنها استفاده از یک سیستم به‌جای چند سیستم هوشمندانه‌تر است، بلکه نتایج دقیق‌تری را نیز حاصل می‌کند. با این حال، ادغام سیستم یک فرایند پیچیده است و در هر مرحله از فرآیند ادغام سیستم‌ها، می‌توان مقدار زیادی از داده‌های کم‌ارزش را حذف کرد.
یکپارچگی در مهندسی نرم افزار به معنای ترکیب قطعات نرم افزاری (به اصطلاح زیر سیستم‌ها) در یک سیستم است. سیستم‌‌های یکپارچه، عملکرد بهتری را در مقایسه با مجموع تمامی سیستم‌های مستقل ارائه می‌دهند. آنچه اهمیت دارد، این است که یک برنامه کاربردی جامع، محتوای کاربردی بیشتری را ارائه می‌دهد. در این حالت، توزیع و استفاده نیز راحت تر می‌شود. یکپارچگی در حال پیشرفت است و می‌دانیم که تا کنون روند پیشرفت به این شکل نبوده است. سیستم‌های یکپارچه در فضای اینترنت روزانه در حال ظهور و تولید هستند. بنابراین شناخت و ارتباط با آن‌ها بسیار ضروری است.
در گذشته شرکت‌ها برای هر حوزه از یک نرم افزار استفاده می‌کردند و برای ایجاد ارتباط بین بخش های مختلف شرکت به مشکل روبرو می‌شدند، و نیاز به یک نرم افزار جامع تر در بازار احساس شد، امروزه به راه حل‌هایی که تمامی نیاز های یک شرکت را در قالب یک نرم افزار بیان می‌کند یکپارچه سازی نرم افزار  گویند.
یکی از چالش‌هایی که هر سازمان رو به توسعه باید با آن روبرو شود، انتخاب بهترین سیستم برای مدیریت عملیات کسب و کار خود است. در ابتدا، خرید چندین ابزار مستقل ممکن است ارزان‌تر و مؤثرتر از انتخاب یک راه حل کامل نرم‌افزاری به نظر برسد ولی ممکن است، یک شرکت از برنامه‌های مختلفی استفاده کند که به هیچ وجه با یکدیگر در ارتباط نیستند و این باعث می‌شود، کارمندان بازدهی مؤثری نداشته و در نتیجه، شرکت رشد نخواهد کرد.به‌منظور ماندن در عرصه رقابت، سازمان می‌تواند یک نرم‌افزار آماده استفاده را خریداری کرده و یک راه حل سفارشی پیشرفته را برای پاسخگویی به نیازهای دقیق خود تهیه کند و یا می‌تواند تمام سیستم‌های موجود و استفاده شده خود را در یک سیستم، ادغام و یکپارچه کند که نه تنها در هزینه بلکه باعث صرفه‌جویی در زمان هم خواهد شد و می‌توان این زمان را صرف یادگیری نحوه استفاده از یک بستر جدید، نمود. با این حال، زمان، تنها مزیت یکپارچگی سیستم‌ها نیست.
 

مزایای نرم افزار یکپارچه نرم افزار یکپارچه برای موفقیت هر سازمانی، امری حیاتی و مهم است. این سیستم، اتصال بی‌نقص و کامل داده‌ها را تضمین می‌کند و خطاهای احتمالی را کاهش می‌دهد. هم روند جریان کار داخلی سازمان و هم چشم‌انداز سازمان را در بازار بهبود می‌بخشد.

  بهبود قدرت دید در زمان واقعی: تصمیمات آگاهانه به‌موقع، بر اساس اطلاعات منسوخ‌شده، می‌تواند عواقب وحشتناکی را به همراه داشته باشد. هنگامی‌که گزارش‌ها در مورد عملکرد در زمینه فروش، امور مالی و بخش‌های خدماتی، یکپارچه نباشد، دستیابی به این اطلاعات به‌صورت دستی، ساعت‌ها طول می‌کشد که در نهایت ممکن است به‌صورت دقیق جمع‌آوری نشود. با گذشت زمان، برخی از شرکت‌ها جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های خود را، به‌منظور تمرکز بر سایر وظایفی که به زمان کمتری نیاز دارد، متوقف می‌کنند و درست در همان زمان به کسب و کار خود آسیب می‌زنند. دسترسی به داده‌های درست و در لحظه، باعث می‌شود که همه کارمندان به‌خوبی آگاه باشند و تصمیمات خود را از هر مکان و در هر زمان بر اساس داده‌های صحیح اتخاذ کنند. نرم افزار یکپارچه خطرات را به حداقل می‌رساند و تصمیم‌گیری‌ها بر اساس اطلاعات دقیق و نه براساس حدس و احتمال، انجام می‌شود. 

  کارایی فرایند: وقتی صحبت از بازدهی کارمندان است، می‌توان از فایده نرم افزار یکپارچه به دو روش بهره‌مند شد. اتوماسیون فرایندهای مختلف مانند صورتحساب، یکپارچگی امور مالی و غیره، مدیران را قادر می‌سازد: 

بازدهی کارمندان خود را بهبود بخشند: آن‌ها در نهایت می‌توانند به‌جای وارد کردن اطلاعات به‌صورت دستی به هر زیر سیستمی که شرکت از آن استفاده می‌کند، بر وظایف واقعی خود متمرکز شوند و با حذف برخی از کارهای روزمره و معرفی چالش ها، تأثیر زیادی در رضایت شغلی تیم ایجاد خواهید شد.

استخدام‌های جدید را محدود کنند: اکنون می‌توان روی کیفیت تیم، کار و تمرکز کرد و نه بر روی تعداد افراد آن. یکپارچه‌سازی سیستم‌ها و خودکار شدن اکثر فرآیندها، کمک می‌کند تا ضرورت استخدام کارمندان جدید کاهش یابد و با همکاری تیمی از متخصصان ماهر و باتجربه موجود در سازمان، به کارهای مهم و چالش برانگیزتری که می‌تواند به رشد و تکامل سازمان کمک کند، تمرکز شود.

به طور کلی، چهار روش اصلی جهت یکپارچه سازی نرم افزار وجود دارد:

یکپارچگی ستاره

یکپارچگی افقی

یکپارچگی عمودی

اجرای فرمت مشترک داده

یکپارچه سازی ستاره

در این حالت، فرایند یکپارچه سازی، اساساً ایجاد ارتباط بین تمامی زیر سیستم‌ها است (هر زیر سیستم می‌تواند به هر سیستم دیگری متصل باشد). نمودار یک سیستم کامل با تمامی اتصالات آن، مانند یک ستاره یا یک بشقاب اسپاگتی به نظر می‌رسد (که البته به تعداد اتصالات، بستگی دارد).

یکپارچه سازی افقی 

این روش مبتنی بر ایجاد زیر سیستم برای اهداف ارتباطی است. چرا این روش، روشی مؤثر است؟ با اجرای تصویر اتوبوس سرویس سازمانی، تعداد اتصالات در هر زیر سیستم به یک اتصال، کاهش می‌یابد. هر قسمت از سیستم از طریق ESB با قسمت‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کند که یک رابط را برای بخشی دیگر، ترجمه می‌کند.

این یک رویکردی بسیار انعطاف پذیر است. بدون تاثیرپذیری از دیگر سیستم‌ها، امکان افزودن، جایگزینی یا اصلاح هر بخشی از سیستم را فراهم می‌کند. شما تنها نیاز دارید که یک رابط مناسب بین زیرسیستم جدید و ESB پیاده سازی کنید.یکپارچگی افقی، روشی مقرون به صرفه برای سیستم‌های کوچک نیست. با این وجود، توجه داشته باشید که با گذشت زمان، تعداد زیر سیستم‌ها، تمایل به رشد دارند. گسترش سیستم نسبت به سایر رویکردهای یکپارچگی، ارزان و ارزانتر می‌شود. بنابراین، به راحتی می‌توان گفت که در طولانی مدت، بسیار کارآمد است.

یکپارچه سازی عمودی

این روش در مقایسه با روش قبلی کاملاً متفاوت است. ابتدا، واحدهای کاربردی را برای زیر سیستم ایجاد می‌کنید و سپس آن‌ها را “به صورت عمودی” یکپارچه خواهید کرد. این یک راه حل کوتاه مدت، ولی مناسب است. در نگاه اجمالی اولیه، سریع و ارزان به نظر می‌رسد، اما در ادامه، رویکرد یکپارچگی عمودی شما را وادار به اجرای نمای نامرتبط، جهت مقیاس پذیری سیستم می‌کند. با استفاده مجدد از زیر سیستم‌های موجود، عملیات جدید غیرممکن است.

اجرای فرمت مشترک داده

این یک روش کاملا متفاوت است که مبتنی بر توسعه قالب داده‌های مستقل از برنامه کاربردی است. آن را نمایه یکپارچه سازی برنامه کاربردی سازمانی می‌نامند.

 این ایده، بیانگر ایجاد یک قالب مشترک و متفاوت از قالب خاص برنامه کاربردی است. سیستم EAI با کمک سرویس تبدیل داده، دو سازمان را به یک سازمان سراسری، تبدیل می‌کند.

گذرگاه سرویس سازمانی  یا ESB چیست؟

ESB مخفف کلمه Enterprise Service Bus و به معنی گذرگاه سرویس سازمانی است. ESB (گذرگاه سرویس سازمانی) یک میان افزار است که برای ادغام سیستم‌ها و برنامه‌های مختلف سازمان استفاده می‌شود و جایگزین ارتباط نقطه به نقطه وب سرویس‌های سازمان می‌شود.

ESB یک لایه انتزاعی است، که به عنوان “یک مترجم سراسری” در حوزه وب سرویس‌ها عمل می‌کند و  برقراری ارتباط بین چندین سیستم را ممکن می‌سازد دارد که با “زبان” متفاوت صحبت می‌کنند. هنگامی که یک سیستم پیامی برای انتقال دارد ، گذرگاه خدمات سازمانی این پیام را ترجمه کرده و به گیرنده صحیح هدایت می‌کند. این قابلیت مهم باعث می‌شود که سازمان‌ها به راحتی بتوانند وب سرویس‌های قدیمی (legacy) خود را بدون نیاز به توسعه‌ی سامانه‌های قدیمی به شکل استاندارد و مطلوب خود درآورده و در اختیار سرویس ‌گیرندگان قرار دهند. گذرگاه خدمات سازمانی به طور چشمگیری فرآیند یکپارچه‌سازی چندین محیط و سیستم  ناهمگن را ساده می کند.

: 

نیاز سازمان به نرم افزار یکپارچه

سازمان‌ها برای انجام کامل امور، نیاز به نرم‌افزاری دارند تا با استفاده از آن بتوانند تمام نیازهای خود را مرتفع نمایند. نرم‌افزاری که چنین ویژگی داشته باشد، نرم افزار یکپارچه نام دارد.

از اثرات مستقیم استفاده از این سیستم در سازمان‌ها، استانداردسازی فرایندهای کاری، تسریع در انجام فعالیت‌ها، یکپارچگی اطلاعات، کاهش دوباره‌کاری‌ها و کاهش هزینه‌های پشتیبانی می‌باشد که سبب افزایش راندمان کاری کارکنان و به تبع آن افزایش راندمان سازمانی خواهد شد.

با تغییر نگرش از جزیره‌ای به یکپارچه نتایجی مانند بهبود روابط میان واحدها، افزایش هماهنگی در انجام امور، بهبود کیفیت در انجام کارها، تهیه گزارش‌های استاندارد، به‌موقع و دقیق و نهایتاً افزایش میزان سودآوری نصیب سازمان خواهد شد.

در واقع نرم افزار یکپارچه با ایجاد استانداردهای کارآمد، توان سازمان در کنترل فرآیندها را بهبود و صرفه‌جویی در زمان و هزینه و در نتیجه افزایش کارایی و اثربخشی را به دنبال دارد.